Kolejny odcinek cyklu zdecydowałem się poświęcić Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Jest ona położona na wyspie Ołowianka, w zabytkowych, przebudowanych i rozbudowanych budynkach dawnej miejskiej elektrowni.
Instytucja założona została w 1945 r. jako Miejska Orkiestra Symfoniczna. Koncert inauguracyjny odbył się 29 września 1945 r. w Sopocie. Do 1949 r. orkiestra powiększyła się do 81 osób i zaliczana była do najlepszych orkiestr w Polsce, a w ślad za tym, w uznaniu wysokiego poziomu, orkiestra w kwietniu 1945 r. została upaństwowiona i zyskała nazwę Państwowej Filharmonii Bałtyckiej.
W 1953 r. połączona została ze Studium Operowym i przekształciła się w Państwową Operę i Filharmonię Bałtycką. Nową instytucją kierował artystycznie Kazimierz Wiłkomirski. Orkiestra miała wówczas dwojakie przeznaczenie: symfoniczne i operowe.
[Foto1]Następnie, na początku lat 70. dokonano rozdziału kompetencji. Koncert inauguracyjny Gdańskiej Orkiestry Symfonicznej odbył się w styczniu 1975 r.
Ostateczne rozdzielenie filharmonii od opery, współegzystujących nieprzerwanie przez cztery dziesięciolecia instytucji, nastąpiło w roku 1993 r., kiedy funkcję dyrektora objął Roman Perucki. Niezależna instytucja – Polska Filharmonia Bałtycka im. Fryderyka Chopina – pilnie potrzebowała nowej siedziby.
Siedzibą Filharmonii Bałtyckiej jest zespół budynków po dawnej elektrociepłowni z końca XIX wieku, znajdujący się na wyspie Ołowianka w Gdańsku. W latach 1998-2005 zrealizowano nowatorską w skali kraju rewitalizację tego poprzemysłowego terenu, dostosowując go do potrzeb nowej Filharmonii.
Kompleks miejskiej elektrowni na Ołowiance wybudowała w latach 1897-1898 berlińska firma Siemens & Halske, a dalsza rozbudowa trwała do 1913 r. Budynek z cegły zachwycał dekoracyjną neogotycką fasadą zdobioną rozetami, flankami, wieżyczkami, a nawet dwiema basztami. W ostatnich wojennych miesiącach roku 1945 obiekt doznał poważnych zniszczeń. Uruchomiona ponownie w sierpniu 1945 elektrownia funkcjonowała aż do momentu jej zamknięcia w roku 1996.
[Foto2]Projekt przebudowy, rozbudowy i dostosowania budynków wykonała pracownia architektoniczna Marcina Kozikowskiego KD Kozikowski Design. Filharmonia Bałtycka składa się z 7 segmentów, obejmujących
1. koncertową salę główną na 1000 miejsc
2. salę kameralną na 200 miejsc3.
3. dwie sale wielofunkcyjne
4. foyer (sala wystawowa, 808 m²)
5. hotel na 60 miejsc
6. zaplecze
W 2007 r. w Filharmonii umieszczono wykonane przez Gennadija Jerszowa brązowe popiersie Fryderyka Chopina, patrona Filharmonii Bałtyckiej.
Główna sala koncertowa
Główna sala koncertowa posiada 1000 miejsc. Jej akustykę zaprojektował Witold Straszewicz wraz z Ewą Więckowską-Kosmalą.
Sala wyposażona jest w najnowocześniejszy sprzęt oświetleniowy i nagłośnieniowy, system tłumaczeń symultanicznych, system wspomagający słyszenie oraz system projekcji statycznej i dynamicznej. Specjalnie zaprojektowane ruchome podsufitowe ekrany oraz materiały wykończeniowe sali pozwalają na dowolną konfigurację akustyki. Działa w niej także nowoczesny system łączy światłowodowych umożliwiających transmisje radiowe i telewizyjne.
Organy
W głównej sali koncertowej znajdują się 91-głosowe organy o 4 manuałach i klawiaturze pedałowej. Organy wybudowała w 1955 r. szwajcarska firma Kuhn w katedrze w Lozannie. W 2004 r. zostały przeniesione z Lozanny do sali Filharmonii Bałtyckiej.
Więcej zdjęć obiektu znajdziecie jak co tydzień w odpowiednim temacie na forum. Jednocześnie zachęcam do obejrzenia poniższego filmiku ukazującego wnętrze filharmonii
Opracowano na podstawie
www.wikipedia.org
www.gdansk.pl
Michał Jarosławski
