Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Warszawa, 12 lipca 2019 r., PGE Narodowy

Moderator: Mod's Team

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
99-in-the-shade
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Keep The Faith
Keep The Faith
Posty: 346
Rejestracja: 6 listopada 2012, o 19:04
Ulubiona płyta: NJ - KTF - TD
Lokalizacja: Chorzów

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: 99-in-the-shade »

OK, to chyba czas na dwa słowa ode mnie ? Albo dwa metry słów, zobaczymy co mi z tego wyjdzie. :D (Ale chyba raczej to drugie, więc no, brace yourself.)

Powiem szczerze, że o ile bilety kupiłam jak tylko zaczęła się przedsprzedaż, to przez te kilka miesięcy dzielących październik od lipca zaliczyłam względem tego koncertu swego rodzaju emocjonalny, nomen omen, rollercoaster, i rozważając wszystkie za i przeciw (formę Jona, jakość nowego albumu, przecieki dotyczące kiepskiej sprzedaży biletów czy nawet moje własne samopoczucie, obracające się częściej niż nie gdzieś w dolnym poziomie stanów niskich) szczerze zastanawiałam się, czy ich nie sprzedać, bo byłam pewna, że albo ja tej wycieczki fizycznie nie ogarnę, albo po prostu nie będzie warto. Szczęściem mój Mirek był cały czas zdecydowanie bardziej podjarany imprezą niż ja i to mi ten koncert uratowało – gdyby nie on, pewnie jednak posłuchałabym tego depresyjnego podszeptu, który podpowiadał, żeby sprzedać bilety w cholerę. I zrobiłabym niechybnie błąd dekady.

Tym niemniej, w pociąg relacji Katowice-Warszawa ładowałam się niespecjalnie podekscytowana, jakieś minimum fazy przedkoncertowej udało mi się uzyskać dopiero w drodze, kiedy to odgrodzona słuchawkami od świata zewnętrznego przejawiającego się pod postacią wycieczki szkolnej roznoszącej wagon na atomy zdążyłam na spokojnie wysłuchać kilkunastu piosenek i uświadomić sobie, że to już. Po dotarciu na miejsce czasu wystarczyło nam ledwie na szybkie zorientowanie się, czy do stadionu jest rzeczywiście tak blisko, jak pokazywały Google Maps, zjedzenie czegoś w biegu i dotarcie na grupowe zdjęcie – które przerodziło się w radosne krążenie po Warszawie w okolicach Hotelu Europejskiego ? Aczkolwiek tym razem odpadliśmy wyjątkowo szybko, świadomi tego, że absolutnie nie znamy terenu, a trzeba wrócić na kwaterę i rano wstać czynić powinność pod bramą nr 4. Z tego miejsca chciałam jeszcze raz serdecznie podziękować (zakładając oczywiście, że wzmiankowani są na forum i czytają) przesympatycznej parze w koszulkach „Bon” i „Jovi” - dopiero po wszystkim zorientowałam się, że w ogólnej ekscytacji nawet nigdzie nie padły imiona. :zawstydzony:

W dzień koncertu przyszliśmy pod stadion nieco później, niż zamierzaliśmy, ale wciąż udało nam się uzyskać w miarę sensowne numerki – w sensie wiem, że i tak były mocno średnio respektowane, ale zawsze to jakiś komfort w razie konieczności ruszenia się z miejsca. :D Na miejscu było już kilka znajomych osób, tuż po nas przyszła też np. Alniac – której bym pewnie nie skojarzyła, gdyby nie wspomniała o forum :D I w sumie to chyba czas na disclaimer, który musi się gdzieś w tych wrażeniach pojawić – chciałam serdecznie podziękować wszystkim, którzy wyłowili mnie z tłumu w kolejce, na koncercie czy na zlocie – jeśli do Was sama nie podeszłam, to ze względu na to, że mam pamięć złotej rybki jeśli chodzi o kojarzenie nicków/imion i twarzy (a jeśli ostatnio widzieliśmy się w Gdańsku i doszły do tego pewne zmiany w wyglądzie, to już w ogóle – tak, Jovizna, tu jest zez w Twoją stronę, bo jakbyś sama nie podeszła, to za Chiny boskie nie zorientowałabym się, że Ty to Ty :D). Kilka godzin w kolejce minęło względnie bezboleśnie, aż w końcu nastąpił wyczekiwany przez wszystkich moment otwarcia bram.

I cóż, jeśli chodzi o organizację wejścia i przyległości – mocne trzy. Nie wiem, czemu tym razem szlag trafił utartą praktykę pierwszeństwa dla BWJBJ, ale ostatecznie i tak mieliśmy dobre miejsca w kolejce; ochrona sympatyczna, a samo wejście w sumie też dość sprawne (przerabiałam już gorsze rzeźnie) – pomysł rozdania opasek i zebrania śmieci przed wejściem zdecydowanie na plus. Tylko kto, na dowolnie wybranego boga, do takiej ilości ludzi ustawił jednego toi-toia?

No, ale tyle smętów organizacyjnych. Po przydługim podbiegu udało nam się ostatecznie zakotwiczyć przy barierkach w okolicach wybiegu po lewej (z perspektywy widza) stronie sceny i pozostało tylko oczekiwać supportu i gwiazdy wieczoru; równocześnie nie dając się od zdobytego kawałka barierki odepchnąć (co wcale takie łatwe nie było). Co do Switchfoot – cóż, mimo tego że ta nazwa obijała mi się gdzieś po zakamarkach płytoteki już od zamierzchłych czasów licealnych (moja przyjaciółka jest fanką tejże kapeli mniej więcej tak długo, jak ja BJ, więc long story short, miała w piątek Gwiazdkę w lipcu :D), to jakoś tak nieprzesadnie było mi po drodze z ich twórczością; nawet próba przedkoncertowego dokładniejszego zapoznania się wypadła niespecjalnie. Na Narodowym jeśli chodzi o kompozycje własne też mnie do końca nie kupili (ale może dam im drugą szansę), jeżeli mówimy o ichniej wersji „Rock’n’Roll” – ładnie, ładnie; natomiast jakby patrzeć na ogólny attitude – to ja ich biorę w ciemno. :D Goście z jednej strony mieli doskonałą świadomość tego, że są od „czarnej roboty” rozgrzania publiki, z drugiej – wygląda na to, że wcale im to nie przeszkadzało i byli tak autentyczni w tym całym swoim szaleństwie, że aż przyjemnie było być tego częścią, niezależnie od tego, czy muzyka podeszła czy nie. Jak tak sobie pomyślę, to do tej pory widziałam w sumie tylko dwa lepsze supporty, więc jak na moje – było dobrze ?

No i samo Bon Jovi… Powiem tak, specjalnie nie oglądałam żadnych filmików z trasy, czytałam tylko setlisty , tym niemniej nie uszły mojej uwadze informacje, że Zurych krótki, bez bisów, a forma Jona pozostawiała sporo do życzenia. Szczerze mówiąc, przez kilka pierwszych utworów bałam się, że będziemy mieć powtórkę… Bardzo było słychać, że Jon walczył przynajmniej o połowę dźwięków, a jak w trakcie „Keep The Faith” zniknął na dłużej, to byłam pełna najgorszych przeczuć. Ale cóż – nie wiem, co się tam podziało za kulisami, ważne, że wrócił i dokończył koncert – i to JAK dokończył! :D Było widać, że zespół po prostu świetnie się u nas bawił i chciał zagrać jak najlepiej, dał z siebie wszystko i w sumie nie spodziewałam się, że będzie aż tak dobrze :D Jeśli chodzi o setkę – brakowało mi zdecydowanie mojego ukochanego „In These Arms”, natomiast „Bed of Roses” i „I’ll Be There For you” były pewnym zaskoczeniem – w sensie, wiedziałam, że grywają je na tej trasie, ale obawiałam się, że ze względu na stan głosu Jon się na to nie szarpnie. Zdecydowanie lubię być w taki sposób wyprowadzana z błędu.

Zresztą, kilka kawałków po „Bed of Roses” zostałam z błędu wyprowadzona w sposób jeszcze przyjemniejszy. Z jakiego błędu? Ano z takiego, że od pierwszych sekund koncertu byłam przekonana, że cholera jasna, znowu źle stanęłam. Jakąś pokrętną logiką (może dlatego, że tak było w Gdańsku) wykoncypowałam sobie, że lecąc na lewo wyląduję po stronie Phila, toteż gdy moim oczom ukazał się Shanks, pozostało mi jeno westchnąć ciężko, bo była to mniej więcej taka sama atrakcja jak Bobby sześć lat temu – pocieszało mnie jedynie to, że jeśli ktokolwiek zdecyduje się latać po wybiegu, to będę go mieć „na widelcu”. I owszem, widziałam również schody, z których wokalista Switchfoota korzystał z zadziwiającą regularnością; śmialiśmy się nawet, że ale by było fajnie, gdyby tak JBJ się również pofatygował, ale to było takie trochę „haha, hihi”, w które i tak nie bardzo wierzyłam. Więc wyobraźcie sobie moje zaskoczenie, kiedy podczas „Lay Your Hands On Me” Jon ruszył do „naszego” kąta wybiegu, chwilę zapozował i… ruszył po schodkach w dół, przybijając publice piątki i kierując się w stronę wywieszonej przez barierkę yours truly. To był moment, kiedy zaczęłam gorączkowo powtarzać w głowie „chodźtuchodźtuchodźtuchodźtu…” i modlić się do losowego boga, żeby Jasiek nie zawrócił metr przed moją wyciągniętą ręką :D Udało się, nie zawrócił, przybił piątkę, a później mogłam wraz z innymi radośnie obserwować, jak – czyżby zachęcony wyczynami swojego imiennika ze Switchfoota? – włazi na barierkę i zostaje tam dłuższą chwilę :D W tym momencie z metryki ubyło mi jakieś piętnaście lat i znowu stałam się tą małolatą w błyszczących glanach z upstrzoną naszywkami kostką, która marzyła o tym, żeby kiedyś móc być na ich koncercie… :D

„Captain Crash And The Beauty Queen From Mars” to był ogień – Bożeszty mój, jak świetnie patrzyło się na to, jak oni się wszyscy bawią; zwłaszcza jak wyszli na wybieg żeby pouprawiać synchroniczne machanie gitarami, a potem biegusiem z powrotem, powygłupiać się do telebimu… Proszę, powiedzcie, że ktoś, kto stał bliżej środka sceny niż my machnął tego zdjęcie (w sensie, takie obejmujące i telebim i postacie) i jest chętny je udostępnić :D

No i bisy… jak zobaczyłam, że jednak założył naszą koszulkę, to szwy mi puściły po raz n-ty tego wieczoru; a w połączeniu z tym, CO właśnie zaczęli grać, nie wiedziałam z czego bardziej się cieszę :D (Natomiast z racji tego, że radość wyrażałam w najprostszy możliwy sposób, czyli eksploatowaniem głosu na najwyższych osiągalnych rejestrach, żeby nie powiedzieć ordynarnie, że piłowaniem ryja; to chyba powinnam przeprosić osobnika, który miał nieszczęście stać przede mną… :D) Wypadło to wszystko naprawdę fantastycznie, i tego – ja wiem, że zaangażowani w to byli wszyscy, ale jako że główną siłą napędową był Adrian – człowieku, chapeu bas za tą całą akcję i za determinację, aby koszulka na pewno trafiła tam, gdzie trafić powinna ? Jesteś wielki ? :brawo:

Porównania z Gdańskiem są nieuniknione – ja tam nie będę się licytować, który koncert był lepszy, który gorszy, moim zdaniem oba były genialne, tylko każdy inny. W Gdańsku była radocha, że w ogóle przyjechali, po raz pierwszy od 30 lat i że dalej grają mimo dezercji Sambory – i teraz tak myślę, że jakkolwiek by tamten koncert nie wyglądał, to wszystko byśmy przyjęli z pocałowaniem ręki – a że wypadł naprawdę świetnie, to i teraz oczekiwania były – zdaje mi się – dość wysokie, zarówno jeśli chodzi o frekwencję, formę zespołu czy atmosferę. I myślę, że ostatecznie udało się je spełnić – publika dopisała, atmosfera również była niezapomniana – i wydaje mi się, że zespół też to odczuł. Mam wrażenie, że w Gdańsku byli bardziej spięci (pewnie tak z powodu całej sytuacji z Ryśkiem, jak i z racji tego, że Polska była dla nich nowym terytorium, po którym nie do końca wiedzieli, czego się spodziewać). Teraz wszelkie spięcie odeszło, zespół świetnie się czuł na scenie, a publika jadła Jonowi z ręki :D Nie wiem, jak ostatecznie wypadła akcja na „Wanted…”, ale spontaniczne światełka na „Amen” wyglądały kosmicznie :D

Co do samej formy zespołu – cieszę się, że dostaliśmy te 2,5 godziny grania i całość obyła się bez poważniejszych (tj. zmuszających do przerwania koncertu) problemów gardłowo-głosowych. Wiadomo, że czas nie stoi w miejscu, głos Jona nie wróci nagle do dyspozycji z poprzedniej trasy, nie mówiąc już o tym, co było 2-3 trasy temu i z tym – chcąc nie chcąc – trzeba się liczyć. Jak dla mnie było naprawdę dobrze, pewnie niedociągnięcia wokalne wyjdą przy bootlegu, ale na żywo – jak to już wielokrotnie tu padło – czego Jon nie dośpiewa, to nadrobi charyzmą i i tak cały stadion jest jego. :D Osobiście cieszę się również z tego, że scena była niższa niż na poprzedniej trasie – teraz mogę naprawdę powiedzieć, że widziałam zespół na żywo, bo ostatnio z podobnej pozycji miałam Jona jak się ruszył do naszego kąta, Bobby’ego, kawałek Davida jak się dobrze wychyliłam, kąsek Phila i Hugh po pewnych akrobacjach, a Tico tylko na telebimie :D Teraz wszyscy byli doskonale widoczni, nawet przy moim 1,64 m wzrostu. xD

Wpadliśmy również na chwilę na after (jak nie pogubiłam się przesadnie szukając rynku Starego Miasta, tak mając dojść do knajpki oddalonej o 200 metrów przegrałam z kretesem, nie pytajcie :D) – i dziękuję bardzo Damnedowi, Maćkowi i Agacie, że wypatrzyli mnie w tej neverending kolejce po piwo, bo przez dłuższą chwilę miałam wrażenie, że nie ma nikogo znajomego i chciałam zwiać… Miło było się zobaczyć i zamienić chociaż kilka słów czy to z osobami, których nie widziałam od Gdańska; czy to z nowymi dla mnie twarzami. Dzięki wszystkim – postaram się tu wspomnieć chociaż część nicków/imion, w kolejności absolutnie przypadkowej – Frankie, Adrian, Yanni, Ricky, Ewa (Ekoper), Alniac (jak to było? „Jezus Maria, to Ty?!”), Kama, Jovizna, Monika (chociaż nie jestem pewna, czy akurat ta Monika jest na forum), Agata i Maciek, Damned, Tomker (wręcz człowiek-legenda, dla mnie chyba największa niespodzianka afterparty :D), M.J., Mystery, Rokitka, Bon Jovi, Prezes… i i tak pewnie o kimś zapomniałam, wybaczcie :D Tak czy owak, dzięki wszystkim razem i każdemu z osobna, za wszystkie rozmowy, za każdą twarz ucieszoną na mój widok – nawet nie zdajecie sobie sprawy, jakie to wszystko było fajne, budujące i ważne, bo też obawiałam się, że po dłuższym czasie względnego milczenia mało kto będzie o starej 99 pamiętał ? A w ostatecznym rozrachunku feels like I never left, that's how the story goes… ? Dziękuję!

Tytułem totalnej prywaty powiem jeszcze tylko tyle, że chyba sama nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak bardzo ten koncert był mi potrzebny. Nawet jeśli po drodze bywało różnie i przywlokłam się do Stolicy wyczerpana i zasadniczo zdołowana; bardziej z poczucia obowiązku niż z czystej chęci, to wystarczyło sztachnąć się tą niesamowitą atmosferą, żeby perspektywa i postrzeganie świata wróciły mi na stare, dobre, właściwe miejsce. Koncerty, a zwłaszcza TAKIE koncerty zdają się być lepszym antydepresantem niż wszelkie wymysły koncernów farmaceutycznych w tym temacie… :D
Ostatnio zmieniony 16 lipca 2019, o 23:02 przez 99-in-the-shade, łącznie zmieniany 1 raz.
'A drifter I was meant to be with noone there for company.'
Awatar użytkownika
FraterMajor
Patron www.bonjovi.pl
Patron www.bonjovi.pl
It's My Life
It's My Life
Posty: 108
Rejestracja: 3 września 2007, o 20:28
Ulubiona płyta: Bootlegi pro
Lokalizacja: Wrocław

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: FraterMajor »

Proszę, powiedzcie, że ktoś, kto stał bliżej środka sceny niż my machnął tego zdjęcie (w sensie, takie obejmujące i telebim i postacie) i jest chętny je udostępnić :D
Mam to na wideo - i telebim i postacie :) jest już na youtube.
Dzięki za cudowny opis swoich wrażeń!
2019-07-12 - Warszawa, Polska
Awatar użytkownika
Agata BJ
Administrator
Administrator
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 4227
Rejestracja: 16 września 2005, o 18:51
Ulubiona płyta: These Days
Lokalizacja: Lublin / Edynburg
Kontakt:

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: Agata BJ »

Przyszła pora na kilka (no, może nieco więcej..) słów ode mnie. Dopiero teraz mam okazję usiąść przy komputerze by zebrać jakoś myśli i przelać je w tekst. Muszę przyznać, że czekanie na tę chwilę od piątku było dla mnie niezwykle trudne. Depresja pokoncertowa dała mi się ostro we znaki i dość ciężko zniosłam niemożność spisania tego co czuję i myślę przez tyle dni. Ale oto jestem! Trzymajcie się mocno bo nie będzie to krótki post.

Jako nastolatka, świeża fanka (przeszło 19 lat temu) szybko uświadomiłam sobie, że Bon Jovi nie jest zespołem, który będzie łatwo zobaczyć na jakimkolwiek koncercie. Nie miałam możliwości wyjechania za granicę by spełnić to marzenie, a koncert w Polsce, jak wszyscy wiemy, przez długie lata pozostawał w sferze absurdalnych marzeń, które nie mają najmniejszej szansy się ziścić.
Gdy ogłoszono Gdańsk nie wiedzialam wprost co mam ze sobą zrobić. Skakanie z radości, absolutne niedowierzanie, szczęście którego do dziś nie umiem ubrać w słowa. Wiedziałam, że to będzie jeden z najważniejszych momentów mojego życia i tak faktycznie było. Koncert w Gdańsku pochłonął wiele mojego czasu, na długo przed 19 czerwca. Redakcja wrzała od pomysłów i ich realizacji. Gdy wszystko się udało – czułam, że niemożliwe już dla nas nie istnieje, a polscy fani Bon Jovi to najlepsza społeczność w jakiej przyszło mi funkcjonować.

Gdy ogłoszono Warszawę moje życie było zupełnie inne niż w 2013 roku. Pomimo, że jestem aktywnym członkiem redakcji bonjovi.pl od przeszło 14 lat – nie jestem „na miejscu”, w Polsce. To sprawiło, że siłą rzeczy pozostałam nieco zdystansowana od pewnych rzeczy, które „moje chłopaki” załatwiały tu na miejscu w kwestii koncertu. Starałam się jednak robić wszystko co w mojej mocy na odległość :) Mam ogromną nadzieję, że nie zawiodłam na żadnym z etapów mojej kochanej redakcji.

Nie wierzyłam, że cokolwiek może pobić koncert z Gdańska. Nie sądziłam też, że uczucia jakie mi wtedy towarzyszyły są w ogóle do doścignięcia przez jakiekolwiek inne wydarzenie. Jakże się myliłam!
Warszawa okazała się totalną magią. Innym wymiarem kosmosu, o którym nie miałam pojęcia. Jon, jak i cały zespół, byli przepełnieni energią. Aż trudno było mi uwierzyć, że mimo trudności z wokalem Jona i ewidentneego przeziębienia – ten człowiek jest w stanie zawładnąć sceną i całym stadionem w sposób wręcz niemożliwy. Jego nastawienie, humor, wygłupy i miny... Gdańsk nie widział tej energii nawet w połowie. Do tego fani – jesteście niesamowici! Jestem przekonana, że to dzięki Wam to wydarzenie miało taki wymiar i klimat. Jon dawał energię nam, a my jemu. Idealna, energetyczna symbioza! Nie pamiętam, żebym darła się tak głośno kiedykolwiek w życiu ;) W tym miejscu chciałabym pozdrowić Monikę (nie wiem kim jesteś ani czy jesteś na naszym forum, ale wspaniale było Cię poznać!) , która bawiła się koło mnie. Śpiewałyśmy razem wszystkie teksty i krzyczałyśmy tak głośno, że nasze otoczenie ewidentnie czuło się przyćmione :D
Na szczególną uwagę z mojej strony zasługują takie momenty jak światełka na „Amen” i oczywiście „I'll Be There For You”. Przez oba te utwory toczyłam walkę ze łzami i czułam się najszczęśliwszą osobą na Ziemi, która jest dokładnie w tym miejscu, w którym być powinna w tej właśnie chwili.

Nasza koszulka. Brak słów. Do ostatniej chwili nie wierzyłam, że Jon ją założy. Przecież to był taki spontaniczny pomysł, zero wsparcia, zero pomocy którą mielismy w Gdańsku. Żadnych ułatwień. Wszystko musieliśmy osiągnąć sami, od samego początku. W tym miejscu szczególne ukłony dla Adriana, który całkowicie zrealizował projekt koszulki i przyczynił się ogromnie do spektakularnego sukcesu tej akcji. Dzięki też wielkie dla wszystkich, którzy wysłali nam swoje zdjęcia i zaufali nam bez żadnej pewności, że to w ogóle się uda. JESTEŚCIE WIELCY!
Ale wracając.. Na bis Jon pojawia się w naszej koszulce. Istny szał. Nie wiedziałam już czy wciąż mam struny głosowe i zdawało mi się, że tracę słuch od entuzjazmu jakim powitali go wtedy fani. W tym momencie walka ze łzami była na nic, to był punkt kulminacyjny – udało się, jestem tu i patrzę na coś co nie miało szans powodzenia. Po chwili podchodzi do mnie Bodzio, ściska mocno i krzyczy "udało się!", obok PePe i Ricky cieszą się jak dzieci i wymieniamy porozumiewawcze, najszczęśliwsze spojrzenia. NIEMOŻLIWE NIE ISTNIEJE.
Z zakończeniem koncertu natychmiastowo naszła mnie myśl - „za mało”. Byłam tak spragniona i nienasycona tym wszystkim, że nie mogłam sobie poradzić, że to całe czekanie od listopada właśnie całkowicie dobiegło końca.
Podsumowując sam koncert – magia. To najlepsze słowo jakie przychodzi mi na myśl. Z resztą mam wrażenie, że nie muszę tu nikomu tego tłumaczyć. Wy to wszyscy czujecie, jesteście w tym ze mną. I to jest kolejna rzecz, którą uświadomił mi ten koncert – że mamy tu swój świat i żadna osoba z zewnątrz nie jest w stanie go do końca zrozumieć. Jakże ważne jest mieć fanów – osoby, którym można powiedzieć, że ryczało się z powodu koszulki...bo tylko one zrozumieją dlaczego i nie stukną się w czoło.. :)
Dlatego chciałabym też poświęcić chwilę na Was – fanów.
Nasza skrzynka z wiadomościami na Facebooku i na Instagramie pękała w szwach przez ostatnie, długie tygodnie. Ogromnie dziękuję Wam za tak wielkie zaangażowanie we wszystkie nasze pomysły, za odzew i aktywność. Cudownie widzieć, że chcecie brać czynny udział w życiu fanklubu i dokładać się do naszych wspólnych sukcesów. Dla mnie osobiście to jest najlepsza nagroda za bycie redaktorką bonjovi.pl – wasze zaangażowanie :)

Afterparty! Niestety czas nie pozwolił mi na zabalowanie całą noc, tak jak niektórzy ;) Jednak ogromnie cieszę się, że mogłam Was zobaczyć! Niektórych po 6 letniej przerwie, innych po raz pierwszy. Alniac, Mystery, Damned, Kamila, Tomker (w końcu!), Prezes, Smolek, M.J., Pippo, Rokitka, Dorota (99 in the shade), djpj... i wiele innych (przepraszam, jeśli o kimś zapomniałam)! Tyle kochanych twarzy zobaczylam!
Żal, że nie udało mi się złapać jovizny, Scrooge'a, ekoper, Miśka.. i wielu innych. Wiem, że tam byliście i mam nadzieję, że nadrobimy niebawem!
Niesamowicie dziękuję też osobom, które do mnie podeszły (zarówno na stadionie jak i na afterparty) bo po prostu wiedziały kim jestem – nie spodziewałam się tego i było to niezwykle miłe. Wszystkie dobre słowa o redakcji i o tym co robimy – jestem ogromnie wdzięczna za każdy przejaw wsparcia i podanie ręki. To wiele znaczy dla całej naszej redakcji!

A skoro o redakcji mowa..
Od siebie dziękuję również moim redakcyjnym chłopakom – Bodzio, Frankie, Adrian, Ricky, Yanni i PePe. Gdańsk był dla nas przełomowy, ale to Warszawa zbliżyła nas jak nigdy. Dziękuję Wam świry moje za wszystko :) Jesteście genialni i nie ma dla Was nic, czego nie da się zrobić. Za to Was uwielbiam. Oby tak dalej! To najfajniejsza przygoda w jakiej przyszło mi brać udział z Wami!

(Bonusowe podziękowania dla Frankiego.. Znalezienie siebie dosłownie kilka minut po ostatnich dźwiękach na stadionie i obdarowanie się szczerym uściskiem to chyba już nasza koncertowa tradycja <3 Dzięki za nocny spacer przez pół Warszawy :) )

Tyle ode mnie póki co. Jeśli ktoś wytrwał do końca – dzięki wielkie. Jest 3:22 w nocy i towarzyszy mi niezwykła ulga, że w końcu mogłam to wszystko napisać..
Dziękuję Wam.
19.06.2013 - Gdańsk
12.07.2019 - Warszawa

Kontakt: agata@bonjovi.pl
Ewelina_78
Little Bit Of Soul
Little Bit Of Soul
Posty: 20
Rejestracja: 21 marca 2019, o 13:27
Ulubiona płyta: New Jersey

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: Ewelina_78 »

Ewelina pisze: zdążyłam nawet wkurzyć DJ-ki pytaniem, dlaczego IML leci 5ty raz z rzędu :D Sporo wspomnień, piękna sprawa. Jestem fanką od 3 lat, ale czuję się, jakby to było dużo, dużo dłużej <3
Jedną z tych DJ-ek jestem ja :)) przyszłam na after jak każdy inny, barman użyczył nam sprzętu, po tym jak dwa razy udostępnił nam telefon żeby puścić jakąś bardziej porywającą do zabawy muzę. I udało się, towarzystwo się rozkręciło z czego ogromnie się cieszymy, rozumiem, że ludzie nie wiedzieli, że my nie jesteśmy żadnymi profesjonalnymi DJ-ami, starałyśmy się jak mogłyśmy, żeby puścić co kto chciał, mometami było nerwowo, ale całe szczęście nie doszło do rękoczynów :D
Pozdrawiam wszystkich, którzy bawili się z nami. Ten wieczór i noc to była magia!!!
Awatar użytkownika
alniac
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 1260
Rejestracja: 14 kwietnia 2010, o 10:50

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: alniac »

99-in-the-shade pisze:Proszę, powiedzcie, że ktoś, kto stał bliżej środka sceny niż my machnął tego zdjęcie (w sensie, takie obejmujące i telebim i postacie) i jest chętny je udostępnić :D
Ależ proszę Cię bardzo, D. :D

Obrazek

Obrazek
19.06.2013 – Gdańsk, Polska
12.07.2019 – Warszawa, Polska
Awatar użytkownika
FraterMajor
Patron www.bonjovi.pl
Patron www.bonjovi.pl
It's My Life
It's My Life
Posty: 108
Rejestracja: 3 września 2007, o 20:28
Ulubiona płyta: Bootlegi pro
Lokalizacja: Wrocław

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: FraterMajor »

Alniac, cudowne zdjęcia, szczególnie drugie! :)
A tu rzeczony fragment z YouTube:
https://youtu.be/8qjrazUqzr4?t=22

A teraz w ogóle dojrzałem, że na tym drugim zdjęciu widać mnie z telefonem wyciągniętym do góry ile wlezie :D
2019-07-12 - Warszawa, Polska
Awatar użytkownika
PePe
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 738
Rejestracja: 7 czerwca 2006, o 20:05
Lokalizacja: Poznań

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: PePe »

@Adi Twój ostatni post z rozpiską godzinową dał mi 3 raki i paszport polsatu :D

Teraz chyba moja kolej. Postaram się krótko. To jest coś co powiedziałem Bodziowi w drodze na koncert - człowiek czeka latami na to wydarzenie, niektórzy, którzy nie mogli być w Gdańsku, nawet całe życie. To co mnie mega w tym wszystkim jarało to właśnie fakt wszystkich rzeczy dookoła. Wszystkich akcji okołokoncertowych, tygodni w których w pracy człowiek siedział na FB i dostawał 90 wiadomości nieprzeczytanych po 5min, gdy coś trzeba było zrobic na już, na teraz, na gwałt, i było czuć to napięcie w powietrzu, że wszyscy chcą mieć wszystko jak w zegarku, by każdy trybik działał tak jak należy. Agata, Ricky, Yanni, Adrian, Frankie i ja - my byliśmy trybikami, czasami punktami zapalnymi pomysłów, akcji. Wasze pozytywne nakręcenie na to wszystko, słynne telefony, gdzie jakimś cudem Adrian był zawsze nago :D to było wspaniałe, nie chce czekać na to kolejne 6 lat :no: (nie chodzi o sam fakt Adriana nago :P ) Adrian - pomysł z koszulką, Twoja determinacja - mistrzostwo świata! Ale cała redakcja się pod tym podpisze, że ojcem tego wszystkiego, generałem, typem który mimo 10 różnych zajęć w jednym momencie, stu dzieci w drodze i trzech żon, ogarniał cały czas ten burdel był Bodzio.
Bez niego cały ten grajdołek by pieprznął w jeden dzień. Artur - w imieniu tych wszystkich ludzi, których 18 lat temu tutaj zebrałeś i dowodzisz tym wojskiem nadal - dziękuje :)

Jaki był koncert - każdy wie i widział - magia kina! Istotne było to jak Jon po raz kolejny ewidentnie cieszył się, radością nieprzyaktorzoną, z tego gdzie jest, co robi i z kim jest. Akcja z aparatem czy szaleństwo podczas Cpt Crash pokazuje, że bawił się u nas znakomicie.
Dla mnie naistotniejszym momentem całego koncertu jest wyjście Jona w koszulce. I ten moment w którym normalnie nie jesteś w stanie włożyć między ludzi szpilki a tu nagle Bodzio, z łezką w oku, niczym Mojżesz przechodzi pod same barierki, tłum jakby sam się rozstępuje, a on ściska Adriana po czym robi dokładnie to samo z każdym z redakcji. To był bardzo emocjonalny koncert pod każdym względem. Zawiązaliśmy wiele przyjaźni dzięki wspólnej pracy, która chyba nie była jeszcze nigdy na tak wysokim poziomie, każdy dał z siebie 110%. To jest ta wisienka na torcie (albo truskawka, jak kto woli ;) )

Dziękuje również ludziom których poznałem osobiście znając długi czas tylko z forum, szczególnie "Kikutek69" :D - kiedyś to było love-hate relationship, teraz tylko love :D

Pozdrawiam Was wszystkich, jesteście niesamowici :brawo: :jupi: :ok:
Awatar użytkownika
prezes1
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 3514
Rejestracja: 4 maja 2010, o 21:48
Ulubiona płyta: These Days i NJ
Lokalizacja: Lublin

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: prezes1 »

Adrian pisze:Bardzo miło mi się rozmawiało z Tobą jak i Twoja żoną. Szkoda tylko, że tak krótko :) Tomker wydaje się bardzo pozytywną osobą, a gdybym nie resztki mojej silnej woli to Damned by zrobił ze mnie alkoholika ;) Musielibyśmy się wybrac jakoś razem na tygodniowy rejs Bon Jovi, żeby można było z każdym normalnie porozmawiać, poznać się i poimprezować :)
Było miło, to fakt. Trzeba pogadać dłużej. Rejs to dobry pomysł, tylko jak go nazwać? 'Runaway with Adrian and prezes'? ;)
Smolek pisze:Ta rozmowa może była przy naszym namiocie? Jak tak to widziałem prezesa, ale nie zdawałem sobie sprawy, że to prezes, więc nie podszedłem. :glupek2:
Lucky You! 1:0 dla Ciebie Smolek! Ja ciebie nie widziałem, pewnie byłem odwrócony plecami. Zresztą nie rzucam się w oczy, aczkolwiek jestem wyższy od najsłynniejszego prezesa w tym kraju(którego też widziałem z bliska 'live' ale nie podchodziłem). :)

Co do koszulki - warto jeszcze przypomnieć kontekst całej sytuacji. Adrian Adrianem ale chłop potrzebował motywacji i burzy mózgów innych osób aby wpaść na ten pomysł, prawda? Bo początkowo to miała być koszulka reprezentacji i już. Bez dyskusji. Bo wypaliło więc po co się wysilać? ;)
A więc extra-thanks dla wszystkich zaangażowanych w dyskusję i burzę mózgów! :)
"Opinions are like assholes...Everybody has one!"
kikusia28
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 1310
Rejestracja: 26 maja 2008, o 20:49
Ulubiona płyta: These Days
Lokalizacja: Sosnowiec

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: kikusia28 »

PePe pisze: Dziękuje również ludziom których poznałem osobiście znając długi czas tylko z forum, szczególnie "Kikutek69" :D - kiedyś to było love-hate relationship, teraz tylko love :D
Cały czas zastanawiam się czy zmieniać ten mój nick... bo kikutek69 brzmi so sweet :D Przy okazji, pozdrowienia dla Grzesia- łysego Grzesia ;)

Kurczę było pięknie i aż żal, że tak szybko się skończyło. Super się czyta te wasze relacje: djpj1, 99-in-the Shade, Agata... aż się łezka w oku kręci.
Awatar użytkownika
jovizna
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 2595
Rejestracja: 20 września 2005, o 17:53
Lokalizacja: 5 567 km from New Jersey!

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: jovizna »

99-in-the-shade pisze:O
chciałam serdecznie podziękować wszystkim, którzy wyłowili mnie z tłumu w kolejce, na koncercie czy na zlocie – jeśli do Was sama nie podeszłam, to ze względu na to, że mam pamięć złotej rybki jeśli chodzi o kojarzenie nicków/imion i twarzy (a jeśli ostatnio widzieliśmy się w Gdańsku i doszły do tego pewne zmiany w wyglądzie, to już w ogóle – tak, Jovizna, tu jest zez w Twoją stronę, bo jakbyś sama nie podeszła, to za Chiny boskie nie zorientowałabym się, że Ty to Ty :D).
Tak właśnie odczułam, ze jesteś totalnie zdezorientowana :D
prezes1 pisze: Co do koszulki - warto jeszcze przypomnieć kontekst całej sytuacji. Adrian Adrianem ale chłop potrzebował motywacji i burzy mózgów innych osób aby wpaść na ten pomysł, prawda? Bo początkowo to miała być koszulka reprezentacji i już. Bez dyskusji. Bo wypaliło więc po co się wysilać? ;)
A więc extra-thanks dla wszystkich zaangażowanych w dyskusję i burzę mózgów! :)
Dobrze powiedziane! W sumie, skoro jako jedna z niewielu zanegowałam pomysł podarowania po raz kolejny koszulki reprezentacji ( jako,ze nie jesteśmy żadnymi tygrysami Europy :D ) to można by rzec, że jestem po części matką tego sukcesu. ;) Adrian, oddawaj koszulkę!

Ale tak poważnie to co tam koszulka, co tam złożony podpis na niej... najlepsze było to ZDECYDOWANE szarpniecie za "szmaty" Adriana przez bossa... :buja: to było cos! Byłyśmy speechless :D :D :D
10 czerwca 2006 - Milton Keynes
11 czerwca 2006 - Milton Keynes
25 maj 2008 - Lipsk
28 maj 2008 - Hamburg
3 czerwca 2008 - Frankfurt
8 czerwca 2010 - Londyn
10 czerwca 2011-Drezno
25 czerwca 2011-Londyn
19 czerwca 2013 - GDANSK
21 czerwca 2019 - WEMBLEY
12 lipca 2019 - Warszawa
Loading... please wait...
Sorry, your time has expired.
Awatar użytkownika
jovizna
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 2595
Rejestracja: 20 września 2005, o 17:53
Lokalizacja: 5 567 km from New Jersey!

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: jovizna »

Adrian pisze: Idę jutro do lekarza na głowę ;/ :D
:D :D po przeczytaniu Twojej godzinowej rozpiski myślę, że jest wskazanie do natychmiastowej wizyty :D :D :D
10 czerwca 2006 - Milton Keynes
11 czerwca 2006 - Milton Keynes
25 maj 2008 - Lipsk
28 maj 2008 - Hamburg
3 czerwca 2008 - Frankfurt
8 czerwca 2010 - Londyn
10 czerwca 2011-Drezno
25 czerwca 2011-Londyn
19 czerwca 2013 - GDANSK
21 czerwca 2019 - WEMBLEY
12 lipca 2019 - Warszawa
Loading... please wait...
Sorry, your time has expired.
Awatar użytkownika
Agata BJ
Administrator
Administrator
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 4227
Rejestracja: 16 września 2005, o 18:51
Ulubiona płyta: These Days
Lokalizacja: Lublin / Edynburg
Kontakt:

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: Agata BJ »

Wszystkich, którzy chcieliby wyżyć się pisemnie na temat swoich przeżyć z Warszawy - zachęcam do nadsyłania nam swoich relacji! Opublikujemy je na łamach portalu :) Więcej informacji tutaj: https://www.bonjovi.pl/wyslij-nam-swoja ... -warszawy/
19.06.2013 - Gdańsk
12.07.2019 - Warszawa

Kontakt: agata@bonjovi.pl
Awatar użytkownika
EVENo
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 1584
Rejestracja: 9 października 2016, o 11:51
Ulubiona płyta: New Jersey
Lokalizacja: Siemianowice Śląskie
Kontakt:

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: EVENo »

Agata BJ pisze:Wszystkich, którzy chcieliby wyżyć się pisemnie na temat swoich przeżyć z Warszawy - zachęcam do nadsyłania nam swoich relacji! Opublikujemy je na łamach portalu :) Więcej informacji tutaj: https://www.bonjovi.pl/wyslij-nam-swoja ... -warszawy/
Zagadajcie do FraterMajora z prośbą o wykorzystanie jego posta z czwartej strony tego wątku ;) Świetna relacja :)
Telewizja kłamie, a Radio Epsilon
Edyta
It's My Life
It's My Life
Posty: 171
Rejestracja: 10 lipca 2007, o 00:33
Lokalizacja: Sosnowiec

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: Edyta »

Adrian to twoje:
"12:56:46 Prasowanie koszulki JBJ"... mnie rozwaliło :PPP :D

kikusia nie zmieniaj nicka, bo jeszcze złagodniejesz ;)

Agata wzruszyła mnie twoja relacja, jakoś tak najbardziej ze wszystkich :))
Awatar użytkownika
KM
Gdańsk Supporter
Gdańsk Supporter
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Posty: 680
Rejestracja: 11 marca 2006, o 22:48
Lokalizacja: Toruń

Re: Warszawa 2019 - wrażenia po koncercie

Post autor: KM »

A ja tu czytam kolejne posty i się rozklejam z każdym kolejnym - aż dzieci pytają czemu płaczę - i jak to im wyjaśnić? Jak pisała Agata - Wy rozumiecie :-).
Pewnie tylko Wy... :-P
20.05.2008 - Leipzig
19.06.2013 - Gdańsk
12.07.2019 - Warszawa!!!
ODPOWIEDZ

Wróć do „Dyskusja ogólna”