Jonathan King - brytyjski producent, impresario i kompozytor, współpracujący z Polygramem podczas rozmowy z
Derekiem Shulmanem, jednym z szefów wytwórni miał powiedzieć że zespół Bon Jovi jest ok ale 'target' nie jest ok. Trzeba wykorzystać wygląd muzyków a głównie lidera aby przyciągnąć nowy świeży target czyli młode dziewczęta i nastolatki. Wg Kinga zespół nie miał szans dorównać zespołom hard-rockowym typu Ratt czy Motley Crue, nie mówiąc już o legendach jak AC/DC. Shulman przyznał mu rację, King spotkał się z Jonem aby omówić nową strategię. Jon oczywiście przystał bo nie miał wyjścia,zespół potrzebował sukcesu natychmiast.
Jonathan King
Derek Shulman
Drugą sprawą była zmiana producenta. Nikt nie był zadowolony ze współpracy z Lancem Quinnem, tak więc pożegnano się bez żalu. Jonowi spodobał się niejaki
Bruce Fairbairn, gdy przesłuchiwał debiut zespołu Black'N'Blue i porównał brzmienie ze swoim Fahrenheitem. Sięgnął po inne płyty Fairbairna(min.Loverboy) i podjął decyzję. Wysłał 8 demówek Bruce'owi i szybko się z nim spotkał. Zespół udał się do Vancouver do Little Mountain Sound Studios..
Bruce Fairbairn
Ale wcześniej - podczas procesu pisania piosenek - do Jona i Richiego dołączyła trzecia
osoba. Kompozytor
Desmond Child, którego polecił Jonowi Paul Stanley z KISS. Child zresztą napisał wielki hit KISS 'I Was Made For Loving You' oraz 'Heaven's On Fire'. W sumie Child współtworzył 4 piosenki na trzecim albumie BJ, w tym dwa najważniejsze single('Bad Name' i 'Prayer').
Desmond Child
Od początku Jon miał tytuł na trzeci album. Chciał aby nazywał się
'Wanted Dead Or Alive', co pasowało do sytuacji zespołu a także było tytułem piosenki z której Jon i Richie byli szczególnie dumni. Ale podczas nagrywania albumu w Kanadzie zespół tak dobrze się bawił w klubie ze strip-teasem, gdzie tancerki namydlały się i brały prysznic na oczach wszystkich, że tytuł "
Slippery When Wet' stał się racjonalnym wyborem.
Warto też wspomnieć o
Pizza Parlour Jury. To w Kanadzie chłopaki wpadli na pomysł aby prawie gotowe piosenki puścić młodzieży w pizzeri aby oni zadecydowali które są najlepsze. Proces powtórzono też w New Jersey i NY(w pizzeriach ale też Jon dał piosenki młodszemu bratu aby ten puścił znajomym).Podobno kształt albumu powstał w ten sposób ale oczywiście Pizza Jury to tylko raczej 'sympatyczny' incydent i eksperyment który obrósł legendą. W każdym razie nie wiemy kto odrzucił taką piosenkę jak 'Edge of a Broken Heart' ale wiemy że Jon nie za bardzo był przekonany do 'Prayera' i to Richie go przekonał aby nad songiem popracować. Talk-box, Desmond Child(chóralny refren) swoje zrobili także. Piosenka powstała w piwnicy rodziców Richiego.
Pierwotna okładka SWW ukazała się tylko w Japonii a była oczywiście związana z wizytami w klubie Vancouver(The Number 5 Orange Stripclub). Znana wszystkim okładka przedstawia mokrą czarną plastikową torbę na śmieci z napisem SWW.
Trzeba dodać że w Vancouver zespół poznał
Boba Rocka, który był inżynierem dźwięku Bruce'a Fairbairna a potem awansował do pierwszej ligi producentów rockowych.
Pierwszym singlem został '
You Give Love a Bad Name' wydany w lipcu '86. Drugim '
Living on a Prayer'(październik '86). Trzecim - '
Wanted Dead Or Alive'(marzec '87) i czwartym - '
Never Say Goodbye'(czerwiec '87).Dwa pierwsze single jak i cały album sięgnęły szczytu Billboardu. Jak wiemy doskonale jest to największy sukces zespołu po dzień dzisiejszy. Do tej pory rozeszło się prawie 30 mln egzemplarzy SWW.
Album nagrywano od stycznia do lipca 1986(
Hugh był obecny podczas nagrywania

. Premiera w USA była w sierpniu, w Europie miesiąc później.
Wayne Isham wyreżyserował teledyski do pierwszych trzech singli i tak się rozpoczęła kolejna owocna współpraca trwająca do dnia dzisiejszego.
Wayne Isham
Mark Weiss zrobił słynne zdjęcie ze środka książeczki(jedna z dziewczyn to Dorothea, z którą Jon się pogodził i zamieszkał). A współpraca z Weissem trwa do dzisiaj.
Warto tu powiedzieć, że wszyscy ci ludzie co przyczynili się do sukcesu SWW, skorzystali na tym sukcesie tak samo jak Bon Jovi. Bruce Fairbairn wskoczył do pierwszej ligi wraz z Bobiem Rockiem, Desmond Child zaczął współpracować z największymi gwiazdami, Wayne Isham tak samo. Dzięki ogromnemu sukcesowi zaczęła się moda na hair-metal bands. Pojawiła się cała masa nowych zespołów którym już było łatwiej zadebiutować. Aerosmith wrócili z niebytu etc...
Sukces płyty wywindował BJ do absolutnej czołówki i zespół wyruszył w ponad roczną trasę koncertową odwiedzając po raz pierwszy Kanadę i Australię. Supportem w USA był zespół Cinderella a w Europie Queensryche.
Uff,przekazuję pałeczkę wiceprezesom i Wam wszystkim!!
